Waarom ben ik gerustgesteld wanneer ik hoor dat er niets heeft plaatsgevonden op de school van mijn zoon, terwijl hij iedere dag het risico loopt aangereden te worden op de fiets? Waarom schrik ik als er een politieagent wordt doodgeschoten vlak bij de sporthal waar mijn dochter wekelijks sport, terwijl haar dagelijkse fietstochtjes door Boston nog gevaarlijker zijn dan die van mijn zoon hier in Nederland? Het heeft met controle te maken: ik kan mijn zoon op het hart drukken voorzichtig te zijn en ik weet dat mijn dochter altijd een helm draagt. Ik heb invloed, er kan iets aan gedaan worden. Meest actueel is de wekenlange aandacht van heel Nederland voor de vader die zijn twee zoons en zichzelf om het leven bracht. De emoties lopen hoog op in de media en bij duizenden mensen die helpen zoeken naar de broertjes, bloemen leggen en het condoleance register tekenen. De behoefte aan controle of om iets te kunnen doen, ook al leidt het tot schijnveiligheid, is een rode draad in dit thema. Na ruim 11 jaar neemt de redactie afscheid van Birsen Akin. Birsen is met haar kennis van de jeugdbescherming en fijn gevoel voor de positie van ouders altijd een belangrijke collega in de redactie geweest. Zij verzorgde een reeks van interviews met allochtone ouderbegeleiders. Bovendien was zij jarenlang de trekker achter de recensies. Boeken regelen, recensenten zoeken en begeleiden. We zullen Birsen missen én we danken haar zeer voor haar bijdrage!
In dit nummer starten we met een nieuwe rubriek: ‘Ouders in Beeld’. José Koster recenseert documentaires waarin ouders in beeld komen. Ze bespreekt hoe ouders en hun ouderschap in beeld worden gebracht en welke indruk dat bij de kijker achterlaat. Zeer aan te bevelen, met in dit nummer de documentaire: ‘Lost Mother’.
Ineke Huibregtsen
