Zij noemt daarin weer de 'dwingende sociale context' waarin ouderschap de maat wordt genomen en ons land is daarin geen haar beter dan dat van onze Zuiderburen. Wat te denken van de politie Haaglanden die voorstelt de broers en zussen van criminele kinderen meteen maar preventief uit huis te plaatsen? Bij mij kwam de associatie met 'preventief ruimen' naar boven. Het voorstel is een voorbeeld van gecombineerde kind- en ouderonvriendelijkheid. De 'dienders' laten zich leiden door hun verblindende en versimplede kindreddersfantasien en vergeten te bedenken hoe je met zo'n voorstel kinderen vooral ontwortelt. En dat het minstens zo traumatisch is voor hun ouders komt helemaal niet in hen op!
In deze tijd van spierballentaal, oneliners en dogma's is het toch veel gemakkelijker ouders te zien als veroorzakers van alle grootstedelijke problemen? Hoezo 'parentblaming was 40 jaar geleden gewoonte'? Naast de hardnekkige illusie van ideale kinderen en almachtsfantasien over ouderschap lijkt zo'n experimenteel initiatief van thuis samenwerken met ouders onder dwang ( 'Scylla') een nieuwe vorm van preventie van uithuisplaatsing. Dat moet deze in de flowerpower tijd opgeleide en nu soms mopperige hulpverlener na het overwinnen avn de weerstand bij het woord 'dwang 'bij ouders eerlijk bekennen.
'Ouderschap van andermans kind'is het grote thema in dit nummer. De themaredacteuren zijn erin geslaagd het lastige onderwerp van de extra kwetsbaarheid van deze vormen van ouderschap aan te tonen. Behalve bijdragen over adoptief- en pleegouderschap moet het daarbij natuurlijk ook gaan over stiefouderschap. Wie heeft bij zoveel nieuw-samengestelde gezinnen daarmee niet te maken? We komen daarbij weer prominent auteur/expert Lieve Cottyn tegen, die ons leert hoeveel ruimte het stiefouders geeft zichzelf, functionerend naast biologische ouders, niet-ouders te mogen noemen. Weer zo'n term die eerst aversie oproept, maar dan tot denken aanzet.
Pieter Remmerswaal
