Voor ouderbegeleiders & opvoedondersteuners

Spruitjesdialogen

Net uit zijn bed claimt Tjeerd zijn triomf van de vorige avond: 'Ik heb geen spruitjes gegeten!'. Diep in mijn hart gunde ik hem de overwinning van onze spruitjesstrijd: 'Ja, je hebt geen spruitjes gegeten', en uit schaamte beloof ik dat ik hem echt nooit meer één spruitje zal geven. Ik was de avond ervoor namelijk veel, veel verder gegaan dan ik ooit had willen gaan. 'Naar bed!' zei ik nadat al mijn andere argumenten hem niet hadden kunnen be¬wegen om nog een spruitje in zijn mond te nemen, erop te kauwen en door te slikken

Spruitjes… één van de vijf groentes die de dokter noemde als belangrijk onderdeel van Tjeerds vetarme dieet: spruitjes, andijvie, bloemkool, broccoli en spinazie. Eén stofje dat deze vijf groen-tes gemeen hebben, zorgt ervoor dat beschadigde bloedvaten zich herstellen - heel be¬langrijk voor een kind met erfelijke aanleg tot cholesterolvorming, die leidt tot vaatproblemen en een vroege dood.

Als prille moeder had ik me voorgenomen om nooit strijd te leveren over eten. Vroeger moest ik thuis alles eten, of ik het lekker vond of niet. Een strategie die mij heeft geleerd om mijn smaakzin uit te schakelen. Tjeerd wilde ik meer liefde voor eten meegeven. Onze strategie was dat hij alles moet proeven, ook als het de vorige keer niet lekker was: je smaak kan veranderen. Regelmatig proefde hij dus wat mijn man of ik lekker vinden, en langza¬merhand werd zijn eetlijstje langer - totdat de dokter ons beleid doorkruiste met zijn 5-groenten¬lijstje. En spruitjes waren de enige groente die ik hem nog niet eerder had opgediend.

Ik waardeerde ze pas toen ik bijna twintig was: tijdens een kerstetentje en in combinatie met stoofpeertjes. En ondanks mijn belofte om hem nooit meer spruitjes voor te zetten, waag ik een maand later een tweede poging, nu met stoofpeertjes. De strijd eindigt met een huilende Tjeerd die uitein¬de¬lijk toestemming krijgt om dat ene, rijkelijk met perenmoes bedekte spruitje uit te spugen in de vuilnisbak.
Door die tweede spruitjesstrijd heb ik het krijtwitte gezicht van mijn kind leren kennen als hij iets ècht niet lust. Ik weet nu dus wanneer hij probeert de wereld weer naar zijn hand te zetten, of dat hij iets niet zonder kokhalzen door zijn keel krijgt en ik dus moet stoppen met verder aandringen.

Als ik mijn spruitjeservaring met collega’s of op het schoolplein deel, krijg ik vaak re¬cep¬ten aangeboden om ze lekker te maken, maar voor mij is dat een gepasseerd station. Een collega legde uit dat juist in deze vijf groenten een stof zit die jonge kinderen als bitter ervaren, en dat het dus niet verstandig is om hen die voor te schotelen. Eén moeder gebruikte spruitjes als drei¬gement: 'Als je zo doorgaat, krijg je vanavond spruitjes!' - een straf die ze overigens nog niet heeft toegepast. De meesten hebben vooral medelijden.

De eetproblemen zijn voorlopig opgelost door Tjeerd bij mijn dilemma te betrekken: 'De dokter heeft vijf groentes genoemd: spruitjes, andijvie, bloemkool, broccoli en spinazie, en ik weet dat je ze geen van allen lekker vind. Maar als je er één regelmatig en zonder mokken eet, ben ik tevre-den'. Hij heeft voor broccoli gekozen, en laatst zei hij dat de steeltjes het lekkerste zijn en de roosjes minder. Dus schotel ik hem nu kleine broccoliroosjes voor met lange steeltjes. Zonder al te veel zeuren eet hij ze op.
parel van panama