‘Meta-positie is een mentale extra dimensie van ouderschap……ouders staan op twee niveau’s ten opzichte van het kind….zij combineren de nabijheid van de werkvloer met de distantie van de regisseur.’ Daarover gaat dit thema. Het herkennen, erkennen en reguleren van de emoties die je als ouder oploopt op de werkvloer van het dagelijks ouderschap is een belangrijk aspect van de meta-positie. Dat geldt overigens niet alleen voor ouders: ook voor ouderbegeleiders! Het is daarom ook zeer aan te bevelen om de vignetten van Rita Blaak, Ad de Gouw en Pieter Remmerswaal te lezen.
Wanneer er problemen zijn met kinderen en ouders daarom hulp zoeken, is er vaak sprake van een intensief contact tussen ouders en hulpverleners. Dat geldt in de jeugdzorg, in de gehandicaptenzorg en op de kinderafdeling van een ziekenhuis.
In de periode waarin ik zelf als maatschappelijk werker op een kinderafdeling van een academisch ziekenhuis werkte, leerde ik dat ouders het beste zijn geholpen met hulp- en zorgverleners die in staat zijn om de meta-positie in te nemen t.o.v. de eigen werkvloer en emoties. Wanneer je als verpleegkundige bijvoorbeeld langdurig een ernstig ziek kind verpleegt ontstaat een sterke band met dat kind. Doen ouders dan iets ‘verkeerd’ dan leidt dat begrijpelijk tot emoties bij die verpleegkundige. Het is niet fout om die emoties te voelen. De kunst is om deze te hanteren door ze te herkennen, te erkennen en er ‘boven uit’ te stijgen. De ouderbegeleider heeft vaak ook de taak om niet alleen zichzelf en de ouders te helpen in de meta-positie te komen, maar ook om de medewerkers van de afdeling te helpen die positie in te nemen.
Op een dag leidde er dat bij mij toe dat een verpleegkundige mij aansprak en zei: ’Je legde me een keer uit hoe mijn eigen emotie mijn professioneel handelen in de weg zat, mag ik dat nu bij jou doen?’
Dat nu is samenwerken: wanneer collega’s je helpen om weer in de meta-positie te komen wanneer je die even kwijt bent! Ineke Huibregtsen
