Op 14 mei 2013 ontving de redactie ruim honderd deelnemers bij het congres ‘Ouders Eerst’.
Een feest om al die collega’s te spreken die dagelijks met ouders werken en die daarover hun inzichten en vragen met ons en elkaar wilden delen.
Een deel van de bijdragen aan die dag zijn in dit nummer opgenomen.
Tijdens het congres realiseerde ik me dat we nog lang niet zijn uitgestudeerd op het onderwerp ‘Ouderschap’. Er kwamen zeer verschillende invalshoeken, visies en theoretische concepten voorbij. Al die inzichten vullen elkaar aan, verrijken én verwarren soms. Dat is ook zichtbaar in dit nummer. De redactieleden die dit nummer redigeerden raakten regelmatig in een inhoudelijk gesprek, want niet alle theoretische onderbouwingen lijken met elkaar te stroken. Maar zijn het juist niet de verschillen die ons helpen bouwen aan een gezamenlijk inzicht en die uiteindelijk de kennis over ouderschap vergroten?
Ouderbegeleiders doen ervaring op met ouders in uiteenlopende situaties en werken in de context van de instelling waarbij ze in dienst zijn. Werk je met ouders in de context van de school dan kom je andere problemen en andere vragen tegen dan wanneer je werkt met ouders in de jeugdzorg. Zijn die ouders dan heel anders? ‘Nee’, is mijn eerste reactie. Ouderschap is overal hetzelfde, het appel dat gedaan wordt op de hulpverlener is echter vaak verschillend en dat lijdt tot andere inzichten. De kunst is om die inzichten te verbinden en telkens terug te keren naar de kern: ouders en hun ouderschap. Ouders die met vallen en opstaan en vaak gehinderd door hun eigen capaciteiten en de omstandigheden het beste voor hun kind willen. Ouders eerst dus!
Ineke Huibregtsen
