Er is sinds de transitie veel aandacht voor wat er allemaal misgaat bij gemeenten. De focus ligt daarbij sterk op jeugdhulp, waarbij de aandacht voor het 'doorsnee' opvoeden en ouderschap ondergesneeuwd is geraakt. Het Nederlands Jeugdinstituut (NJi) schrijft in zijn jaarverslag van 2018: 'Veel gemeenten zien het belang van het faciliteren van laagdrempelige en daadkrachtige steun bij opvoeden en ouderschap. Professionals en gemeenten zijn het er over eens dat hierbij voor hen een rol is weggelegd. Maar hoe geef je concreet invulling aan die rol? Wat vinden ouders belangrijk? Hoe organiseer je die steun? Wat werkt? Het NJi heeft samen met verschillende gemeenten en professionals de eerste stappen gezet om gemeenten na de transitie te helpen bij het organiseren en faciliteren van succesvolle laagdrempelige steun.'
In dit nummer laten we graag zien wat gemeenten voor ouders (en daarmee voor hun kinderen, de primaire focus in beleid als het om gezinnen gaat) kunnen betekenen. Gemeenten realiseren het zich nog niet, maar ze zijn ongelooflijk belangrijk als buffer 'solidaire samenleving', nemen actief deel aan de buffer 'taakverdeling', zijn faciliterend bij de 'metapositie' en last but not least leveren ze brandstof voor de 'goede ouder'-ervaring. We hopen zaadjes te planten bij beleidsmakers en jeugdzorgprofessionals om ons aanhoudende missiewerk voor aandacht voor het ouderperspectief op de kaart te zetten. Hoe geven gemeenten handen en voeten aan partnerschap met ouders? Welke (succesvolle) verbindingen worden gemaakt? En wanneer is dat oudervriendelijk?
Het begint, zoals Carmel Borg uit Malta beschrijft in zijn artikel, met kennis vergaren mét ouders. In plaats van het vergaren van kennis óver ouders. Ouderbetrokkenheid transformeren tot partnerschap zodat ouders de co-producten van kennis zijn. Want, zo blijkt uit alle artikelen in deze nieuwe editie van Ouderschapskennis: een oudervriendelijke gemeente maak je niet in je eentje.
Janneke van Bockel
