Voor ouderbegeleiders & opvoedondersteuners

‘En wie kan er dan wél iets aan doen?’, vraag ik aan de student.

‘Zijn vader natuurlijk! Maar die doet niks…’

‘Hij doet niks?’

‘Nee, door de muren heen hoor ik zijn vader alleen maar roepen dat het kind moet ophouden. Maar hij huilt gewoon door.’

‘Oké, de vader doet dus wel iets. Alleen is dat niet helemaal wat jij in gedachten had.’

‘Eh ja. Zo kun je het ook zien’, zegt ze lacherig.

‘Hoe is het voor je buurman denk je, dat zijn zoontje elke nacht zo ligt te huilen?’

‘Nou, als ik er al moe van word, dan is het voor hem ongetwijfeld nog veel erger.’

‘Zou de vader weten dat jij het gehuil hoort?’

‘Ik vermoed van wel, want hij hoort mij ook als ik overdag piano speel.’

‘Hoe denk je dat het voor hem is dat hij weet dat jij hen kunt horen?’

‘Eh, ik zou ’t eerlijk gezegd niet weten.’

‘Het lukt deze vader ’s nachts niet om zijn kind te laten stoppen met huilen en hij weet dat zijn buurmeisje dat hoort.’

‘Ja, hij zal zich er wel voor schamen…’

‘Weet jij eigenlijk waarom je buurjongetje zo huilt?’

‘Nee, en dat ga ik ook niet vragen. De buurman ziet me al aankomen.’

‘Waar heeft je buurman behoefte aan, denk je?’

‘Aan een beetje rust, haha.’

Een week later

‘Ik kwam mijn buurman tegen in het trappenhuis. Voordat ik het wist, vroeg ik hem hoe het met hem ging.’

‘En?’

‘Hij keek me verbaasd aan en zei: “Kan beter”. Ik twijfelde even, maar vroeg toch wat er dan beter kon. “Ach, er spelen momenteel zoveel dingen in ons gezin. Onder meer rond mijn stiefdochter”, antwoordde hij.’

‘En toen?’

‘Ik zei dat hij me altijd mocht vragen als hij een keertje hulp nodig had. Oppassen of zo. Ik hoef niet ver te lopen, haha.’

‘Hoe reageerde hij daarop?’

‘Ik zag zijn schouders letterlijk zakken. Hij keek heel verbaasd en zei toen: “Wat onwijs lief aangeboden, dat zal ik zeker doen!”’

Die rest van de ochtend liep ik rond met een lach op mijn gezicht: Wat ís het toch leuk om les te geven…