Eergisteren vertelde ze me stralend dat haar kleindochter een dagje zou komen. Het bedje stond klaar, ze had een box geleend en haar dochter had een uitgebreide instructie gemaild. Dat moest goed komen. En nu, gedesillusioneerd leunt ze tegen het tuinhek. Ze had het zich zo anders voorgesteld. Ze voelt zich mislukt als oma. Nu al. Ik zou mijn arm om haar heen willen slaan, maar zo’n relatie hebben we niet. Stilletjes hoor ik haar aan.
Intussen zie ik in mijn hoofd dat mensje van amper tien weken oud dat nog nooit zonder haar moeder buiten de deur is geweest. Opeens is ze in een ander huis met ander licht, andere temperatuur, een vreemd bedje, handen die haar anders vasthouden en het is er vast doodstil zonder het kabaal van haar drie broers. Dat moet heel onwennig zijn. Maar hoe zeg ik dat tegen een vrouw met zoveel meer levens- en moederervaring dan ik?
Ik waag het erop. ‘Ze is vandaag toch pas voor de tweede keer bij je? Misschien moet je haar, en ook jezelf, het voordeel van de twijfel gunnen. Neem wat meer tijd om aan elkaar te wennen. Je hoeft het niet precies hetzelfde te doen als haar moeder, als ze maar merkt dat ze kan vertrouwen op jouw goede zorgen. En dat doet ze het snelst wanneer jij niet te veel twijfelt of je het wel goed doet.’ Het voelt onwennig om dit zomaar te zeggen, maar het rolt er pardoes uit.
‘Verdorie, daar heb je waarschijnlijk gelijk in!’ (‘Gelukkig, ze vindt me geen wijsneuzerige bemoeial’, denk ik opgelucht.) ‘Ik probeer en probeer maar, en ik vergeet dat ze mij en mijn huis nog helemaal moet leren kennen. Stom dat ik dat niet zelf bedacht heb, ik ben soms zo ongeduldig. Dank je wel. Ik ga gewoon dapper verder!’ en ze kijkt een stuk opgewekter als ze over het tuinpad terugloopt naar haar voordeur.
Soms is het nog zo gek niet om even ‘vanaf de maan’ te kijken naar wat je aan het doen bent. Leuk om dat met iemand samen te doen, gewoon op de stoep voor je huis.
Janneke van Bockel is ouderschapsdeskundige en coacht, schrijft, denkt en spreekt zolang het ouderperspectief centraal staat. Ze werkt op dit moment aan een boek met ‘verhalen voor vaders en moeders over de kunst van het ouderschap’, geannoteerd door Alice van der Pas. Deze column maakt daar deel van uit.
