Met haar promotie A serious case of neglect: the parental experience of child rearing zette zij in 2003 aandacht voor het ouderperspectief op de kaart in Nederland. Ook na haar pensionering en de voltooiing van haar tiendelige Handboek Methodische Ouderbegeleiding bleef ze met onvermoeibare brille en werklust aandacht vragen voor de psychologie van ouderschap. Alice is 83 jaar geworden en heeft tot aan haar onverwachte overlijden (op 30 juli 2017) doorgewerkt. Wie schrijft die blijft, zeggen ze. Alice heeft ons denkstof voor járen nagelaten. Het is nu aan ons om haar gedachtegoed verder te ontwikkelen en te verspreiden. De hartverwarmende reacties en mooie necrologieën in Trouw en de Volkskrant en IM’s op www.ouderschapskennis. nl beloven wat dat betreft veel goeds. Had ze het maar bij leven mogen lezen…
Bijna een jaar geleden verscheen het rapport van de Staatscommissie ‘Herijking Ouderschap’1. De pers had vooral aandacht voor het vernieuwende meerouderschap. Ze zag daarbij over het hoofd dat het erop lijkt dat men ouderschap niet langer als tijdloos en onvoorwaardelijk beschouwt, maar als een taak die je op je kunt nemen. Dat is een fundamentele verschuiving in de opvatting over wie of wat ouders zijn. Juridisch meerouderschap focust bovendien primair op het maken van afspraken vóór de conceptie. Terwijl het echte ouderschap, met alle rommel en ruis die daarbij hoort, dan pas begint. Vertrouwen we een afkickende dakloze zwangere prostituee het ouderschap toe? Kunnen stiefvaders en stiefkinderen onverbrekelijk verbonden raken? En wat is (nog) je taak of rol als ouder van volwassen kinderen, of als je (al dan niet tijdelijk) het opvoeden overdraagt aan anderen? De meeste kinderen zal het trouwens worst zijn. Waar of met wie ze ook groot worden: kinderen beschouwen het gezin waarin ze opgroeien als een gegeven. Dat is wat ze kennen, pas in contact met de buitenwereld gaan ze hun eigen situatie vergelijken met die van anderen. Net als beginnende (en al wat langer meedraaiende) professionals die ontdekken dat er meer wegen naar Rome leiden.
‘De maatschappij, dat ben jij’, dichtte SIRE twintig jaar geleden. Misschien kunnen we die slogan beter omdichten naar ‘De maatschappij, dat zijn wij’ en zo recht doen aan alle voorkomende varianten, van homo tot stief, van alleen tot meer en van hoeksteen tot patchworkframily. Of zoals Mao al zei; laat duizend bloemen bloeien.
Meer lezen? Geïnteresseerd in Ouderschapskennis? Neem dan nu een abonnement!
Janneke van Bockel
Hoofdredacteur Ouderschapskennis, ouderschapsdeskundige, eigenaar MetaMama, schrijver, directeur Stichting Ovaal
info@metamama.nl
