In de jeugdgezondheidszorg experimenteert men hoe je ouders meer ‘regie kunt geven’, onder andere door ze zelf afspraken te laten maken via een app. Dit zou de efficiency verhogen, de kwaliteit verbeteren en meer van dat soort wensdromen, maar de uitkomst van het experiment is dat het allemaal weinig uitmaakt. Men ontdekte wel dat ouders geen professionals nodig hebben om gemotiveerd te zijn om het consultatiebureau te bezoeken, en dat bleek dan weer een groot inzicht voor de JGZ-medewerker.
Aansluiten gaat primair over invoegen, over tempo, over kleine stapjes, over kijken en luisteren zonder oordeel, over meerdere wegen die naar Rome leiden. Het gaat over je gezien en gehoord voelen. Dat klinkt eenvoudig, maar om het in praktijk te brengen valt niet altijd mee. Hoe sluit je aan bij ouders die twijfelen over vaccineren, bij ouders die mishandelen, bij ouders uit Syrië, bij de ‘wij doen het zelf wel’-ouders? Bij wie vind jij het lastig (of juist gemakkelijk) om aan te sluiten en wat doe je dan? Hoe aangesloten is een samenleving die bij het minste of geringste probleem ouders voorhoudt dat ze beter moeten opvoeden, vaker thuis moeten zijn, minder schermtijd moeten toestaan en dat moeders meer moeten werken om het goede voorbeeld te geven? Is aansluiten bij ouders ook afspreken buiten kantoortijden? Dat de gemeente faciliterend is voor het organiseren van ontmoetingen voor en door ouders? En waar blijft die landelijke ouder-belangenvereniging eigenlijk, die breder georiënteerd is dan onderwijs of ontwikkelingsproblematiek van kinderen? We hebben in dit themanummer niet de antwoorden op al deze vragen, maar de auteurs doen elk op eigen wijze een duit in het zakje.
Tot slot moet ik denken aan de studenten van Hogeschool Zuyd aan wie tijdens de evaluatie van het driedaagse internationale symposium Working with parents; the collaborative approach gevraagd werd wat ze geleerd hadden. ‘Ik heb ontdekt dat ouders niet alleen dingen doen, maar ook voelen en denken,’ zeiden ze. In eerste instantie was ik een tikje teleurgesteld. Van al die mooie, gelaagde, prachtige en boeiende presentaties en workshops was dit de opbrengst? In de trein terug naar huis dwarrelde het stof neer en werd ik alsnog blij van hun antwoord. Het begint immers met attitude. Als je tot in je tenen hebt ervaren dat ouders niet alleen op de wereld zijn om dingen te doen, maar ook mensen zijn van vlees en bloed met eigen gevoelens en gedachten – dat is de basis om aansluiting te vinden bij ouders.
Meer lezen? Geïnteresseerd in Ouderschapskennis? Neem dan nu een abonnement!
Janneke van Bockel
Hoofdredacteur Ouderschapskennis
Ouderschapsdeskundige, schrijver en eigenaar van MetaMama
Mail: info@metamama.nl
